“Jij schudt ze makkelijker uit je mouw!” Dat krijg ik regelmatig te horen.
Het stellen van goede vragen is voor mij net als tandenpoetsen of een boterham smeren.
Het kost me totaal geen moeite.
Mijn vermoeden is wel dat je het kunt leren, al is het een uitdaging als je wat behept bent met belemmerende overtuigingen.
Zo’n overtuiging kan zijn: nieuwsgierig zijn is een akelige eigenschap.
Zo’n overtuiging kan ook zijn het zinnetje: hij zal wel denken …
Of nog eentje: niet lullen maar poetsen. Alsof het geen waarde heeft om te praten…
Heb je daar niet zo’n last van, dan is het te leren.
Mijn tips om de juiste vragen te stellen:
Wees gewoon nieuwsgierig. Vanuit oprechte interesse. En je kunt dan al starten met:
Mag ik jou daar wat over vragen? Of; mag ik jou wat vragen over …..
Dat is een hele mooie om de ruimte te krijgen een verdiepende vervolgvraag te stellen.
Luister. En dan bedoel ik; echt luisteren. Luister zorgvuldig naar wat de andere persoon zegt en stel vervolgvragen op basis van wat je hoort.
“How can I make this about me…” is bij ons thuis een gevleugelde uitspraak. Voor mensen die het verhaal vliegensvlug naar zichzelf om weten te buigen. Bloedirritant. Trap er niet in ;).
Stel open vragen: Vermijd het stellen van vragen die alleen met “ja” of “nee” kunnen worden beantwoord. In plaats daarvan vraag je naar meer details, gedachten en gevoelens door open vragen te stellen die beginnen met woorden als “wat”, “waarom”, “hoe”, “wie” en “welke”.
Wees geduldig. Geef de ander de ruimte en tijd om na te denken over een antwoord. Vul het niet alvast in.
En heb het lef om te beschrijven wat je ziet te gebeuren. Bijvoorbeeld: “Zo, wat een zucht. Wat maakt dat je ….”
Zomaar twee vragen aan jou… denk je ook dat je gemakkelijker vragen kunt stellen als je je persoonlijk ontwikkeld hebt? En wat is dan de reden dat je dat wel of niet denkt?