Ken je het verhaal van de blinden en de olifant?

Op een dag komt een koning met zijn hofhouding de stad binnen. Een stad waar alleen maar blinde mensen wonen. Deze koning bezat een olifant. En de mensen in de stad waren reuze benieuwd om te ontdekken wat een olifant was.

Een paar blinden renden daarom alvast vooruit. En ieder van hen betastten het dier, om alvast een idee te krijgen. De man die het oor had gevoeld zei tegen de stadsgenoten: Een olifant is een groot, ruw ding, zoiets als een tapijt.

Degene die de slurf had aangeraakt zei: ik weet wat een olifant is, het is een grote holle pijp. Degene die een poot had onderzocht zegt: Een olifant is iets heel stevigs. Zoals een pilaar.

Omdat iedereen een klein deel van de olifant had betast, had geen van allen het beeld van de hele olifant. In plaats daarvan gaven ze allemaal hun eigen interpretatie over het geheel.

De meeste problemen in onszelf, in organisaties, in ons land, in de wereld, ontstaan door fragmentatie. We zien maar een klein deeltje van de werkelijkheid.

Is het makkelijk om op zoek te gaan naar de hele olifant?
Nee, zeker niet. Het is wel helpend om niet gelijk overal een oordeel over te hebben.

En het is helpend om uit te zoomen.
Op onderzoek uit te gaan.
Open vragen te stellen.
Juist tegengestelde ideeën over de olifant te onderzoeken. Met een open vizier.

Naar je buurman, die er andere politieke ideeën op na houdt.
Je puberkind, waarbij het o zo lastig is elkaar te begrijpen.
Je collega van wie je het idee hebt dat hij je het leven zuur maakt.
Je medewerker die er de kantjes vanaf loopt….

Niets is wat het lijkt.

P.S. “De blinden en de Ooifant” is en boek van David A. Schmaltz.