Versnellen of vertragen bij stress?

Afgelopen week overkwam me iets bijzonders.
Ik gaf een training aan coördinatoren van een organisatie.
Het thema was persoonlijk leiderschap. Bij de introductie bleek dat ze allemaal last hadden van stress. Allemaal hadden ze het verlangen hun tijd beter te managen. Daadkrachtiger te zijn. Het woord “druk” viel veelvuldig. Tips voor timemanagement waren welkom.

Bij de voorbereiding van deze training was ik voor mijzelf aan het zoeken wat ik in die drie uur aan de orde zou stellen. De opdrachtgever had ambitieuze wensen. Om dat doel te realiseren had ik wel een paar maanden nodig.
Maar ik had dus slechts drie uur.

Toen het eerste rondje wat uitliep, het koffieapparaat kuren begon te vertonen en er al een uur voorbij was… begon ik de stress in mijn lijf te voelen.

Hoe logisch zou het zijn om de druk wat om te voeren. Het plan wat ik had voor die ochtend er snel door te “jagen”.

Ik besloot het anders te doen.
Ik besloot de deelnemers deelgenoot te maken wat er in mijn lijf gebeurde. Hogere hartslag, hoge adem. Gevoel van druk en urgentie.
Ik zei… zo moeten jullie je ook voelen… en hoe logisch is het dan om te versnellen.
En dat dat dan juist averechts werkt.

Ik besloot te vertragen.
En me af te vragen: interessant… wat gebeurt hier nu eigenlijk?
Wat laat dit zien?

En weet je wat..
De impact voor de deelnemers was groot.
Leiderschap gaat ook over vertragen.
Kijken naar wat er is.
Ontleden.
En luisteren naar je lijf.
En dan aanpakken wat er werkelijk aangepakt moet worden.
En dat zat in dit geval niet op het niveau van time management.

Het was een geslaagde ochtend.