Hoe enthousiast word jij nu nog van jullie missie?

Afgelopen week gaf ik een teamtraining aan een managementteam van een prachtige organisatie.
Drie vrouwen die een aantal jaren geleden vol passie een eigen bedrijf waren begonnen.
Zij hadden zelf jaren in de hulpverlening gezeten, bij organisaties die de processen en audits meer centraal stelden dan de cliënten.
En daar waren zij klaar mee. Moegestreden.

De hulpverlening (en de zorg in zijn algemeenheid) is steeds meer vertragend en slopend. Voor cliënt en medewerker. Althans, dat waren hun woorden. Hard werken, nauwelijks tijd om op adem te komen. Lange wachtlijsten en veel frustratie.
Het enthousiasme van hun keuze van destijds was er nog steeds.
En ook gedoe.
De nieuwe rol als eigenaren van een bedrijf.
De verantwoordelijkheid over medewerkers.
Onderlinge taakverdeling.
Frustratie over werkhouding van medewerkers.
En waar stuur je dan gezamenlijk op.

Als je met meer mensen (maar ook in je eentje is dat een zoektocht) sturing geeft aan een organisatie, is het belangrijk helderheid te creëren.
Waar zijn jullie van?
Wat vinden jullie belangrijk?
Hoe verdeel je je eigen tijd?
Vooral ook als je zelf nog “productie” draait. Dus zelf opdrachten uitvoert bij klanten.
Hoe zorg je voor de juiste balans.

Vaak is het nodig om helemaal terug te gaan naar de bedoeling.
Of anders gezegd: missie.
Waarom was je destijds ook alweer voor jezelf begonnen.
En als je denkt? Wat was onze missie ook alweer.
Even op de website kijken…
Dan is dat niet de missie die enthousiast maakt.
En heb je daar nog wat in te doen.
Want waartoe leidt dat verhaal dat je destijds misschien hebt opgeschreven.
En waar leidt dat dan weer toe…
Je gaat net zolang verder tot je er blij van wordt.
En het kan verbinden met jullie bedoeling.
Dat wat er echt toe doet.

In de situatie van mijn klant, konden we daardoor een hele mooie verbinding leggen met de jongere generatie. Die (natuurlijk niet 1 op 1 over te nemen) veel meer grenzen aangeeft.
Wat kunnen we van elkaar leren?
En hoe kunnen we samen een verbindend verhaal maken vanuit de gezamenlijke missie?
Niet vanuit het sturen van bovenaf.
Maar vanuit enthousiasmeren omdat we in de kern misschien allemaal wel hetzelfde willen..

Heb je een team?
Stoei je ook met generaties en de verschillen?
Je kunt er vanuit gaan dat als jij wat van “die” generatie vindt… dat “zij” ook iets van jou vinden… en dat is verre van constructief.
Heb je helderheid nodig hoe dat zit?
Laten we een keer van gedachten wisselen.